Film niezwykły, o kilku warstwach, wręcz metafizycznych. Urzekające obrazy zapierają dech. Chciałoby się choć na chwilę zostać ptakiem, by móc cieszyć oczy widokiem ziemi bez paszportu i granic. Wzrusza pełne prostoty życie ptaków, które w trudzie i znoju żyją i mają podobne troski, jak my ludzie...znaleźć właściwego partnera, wspólnie wychować swe potomstwo, trochę się poczubić, trochę się polubić, pokochać i cieszyć tym co się ma.. Rozbawiła mnie scena na piasku pustynnym Afryki, kiedy bociek poczuł amory do swej ukochanej, ale wiatr miał odmienne zdanie...może był zazdrosny...bo jak to wiatr.... jest samotny i żyje solo, bez sympatycznej wietrzycowej pani...i zakłócił spełnienie namiętności. Scena ptaka ze złamanym skrzydłem, który nie miał szansy na ucieczkę przed agresorem i zanim umarł musiał umrzeć najpierw mentalnie i żegnać sie z życiem przez strasznie długie minuty, nim kraby dokonały swego dzieła. Była to jedna z najbardziej wstrząsających scen śmierci jaką ostatnio widziałam. Taka cicha i przerażająca. Współodczuwałam ból i strach ofiary i gdybym mogła to uratowlabym go przed tą katastrofą. Ale niestety nie mogłam, bo to już się stało. Rozczulające i wprost zachwycające były sceny macierzyństwa i ojcostwa, gdy mama ptasia czule opiekowała się swym dzieckiem, a tata zapewniał byt swojej rodzinie. Kiedyś było też tak i u ludzi. Jakie to dziwne, że ptaki nigdy nie opuszczają swych dzieci, póki nie będą one w pełni samodzielne i przygotowane do dorosłego życia...a ludzie i owszem...w każdej chwili mogą zostawić owoce swojej miłości...może uważając, że lekko już nadgniły...a może nie mają takiej wrażliwości jak ptaki...sama nie wiem. Tysiące scen przepięknych i mających odniesienie do naszego życia. Wiele ptaków przetrwało swój trudny rok i z optymizmem ruszyło ku nowej przygodzie...może ziemia też przetrwa, mimo różnych zawirowań, i ruszy ku erze pokoju...bo zarówno ptaki...jak i my ludzie tego chyba najbardziej potrzebujemy...i miłości...żeby w czasach pokoju stworzyć sobie raj na ziemi. Ptakom, mimo wszystko chyba lepiej się to udało.
Muzyka do filmu to bajka...ale to już inna opowieść.